Banjoebiroe 10 in Banjoebiroe

Geïnterneerden: mannen
Aantal geïnterneerden: 1.670
Aantal doden: 1
Informatie: De gevangenis en bijgebouwen bij het militair kampement in Banjoebiroe fungeerden van augustus 1943 tot februari 1944 als tussenstation voor mannen die na hun tewerkstelling in de landbouwkolonie Kesilir (Oost-Java) naar het 15de Bat. in Bandoeng overgebracht werden. Het gevangeniscomplex was omheind met prikkeldraad en gedek.
Bewaking: heiho's
Kampleiding: dhr. Straatman; dhr. Heilbron
Literatuur: Smit, H., Ondernemingsleven in Nederlands Indie (1929-1942). Burger-geinterneerd (1942-1946). Sentimental journey Indonesie (1977) [1980])
Verheem, R., Bevrijding zonder bevrijders. De "Sinjo" tussen Indië en Nederland (Baarn 1980)
Smit, H., Van katjong tot rijksambtenaar. Uit het leven van een (ver)Indisch(t)e jongen (Den Haag 1982)

Geïnterneerden: jongens; oude mannen; vrouwen en kinderen
Andere naam: Bunsho III Kamp 10
Aantal geïnterneerden: 5.446
Aantal doden: 186
Informatie: In de gevangenis en bijgebouwen bij het militair kampement in Banjoebiroe werden in februari 1944 vrouwen, kinderen, jongens en oude mannen uit geheel Java ondergebracht. Begin augustus 1945 werd ook een deel van de geïnterneerden uit het Xaverius College in Moentilan in Banjoebiroe ondergebracht. Op 7 augustus werd een aangrenzend terrein met enkele barakken en officierswoningen van het KNIL-kampement bij het kamp getrokken. Het kamp was omheind met prikkeldraad en gedek.
Commandant: Sakai Sadao; Suzuki Susumu; Yamada
Hoofdbewakers: Asano Kazumi; Ishikawa; Hashimoto; Kadowaki; Naozuka; Ochiai; Ito; Wakita; Kanemoto
Bewaking: heiho's
Kampleiding: mw. M. Westers; mw. J. Eichelberg-Koppelaar
Literatuur: Wendelaar Bonga, D., Eight prison camps. A Dutch family in Japanese Java (Athens 1996)
Lenderink-Talsma, E., Vierduizend mensen en één koeiekop. Een waargebeurd verhaal van een familie in het Jappenkamp (Amsterdam 1993)
Fenton Huie, S., Vergeten (Baarn 1994)
Fenton Huie, S., The forgotten ones. Women and children under Nippon (Pymble 1992)
Walden, M., Legende van een leven. Over mensen die mijn leven licht en warmte schonken (Diepenveen 1986)
Zuster van Onze Lieve Vrouw van Amersfoort, Onder de gevreesde vloedgolf. Onze missie in oorlogstijd [1948])
Jongh, W. de, Olie en zweet, een traan, een lach (Den Haag 1980)
Hedon, L., Krokkot, Kinderjaren in een Japans kamp (Bergen 1995)

Geïnterneerden: vrouwen en kinderen
Aantal geïnterneerden: 5.300
Informatie: In kamp Banjoebiroe 10, dat bestond uit de gevangenis, enkele barakken en een aantal officierswoningen van het militair kampement, verbleven ten tijde van de Japanse capitulatie ruim 5.000 vrouwen en kinderen. Na de bekendmaking van de capitulatie mochten Indo-Europeanen het kamp verlaten, terwijl ook andere vrouwen en kinderen het kamp verlieten om zich bij familie in andere kampen te voegen. Al op 24 augustus 1945 werd aan de poort van het kamp volop kleding tegen eten geruild. Het eten uit de kampkeuken was slecht: soep, wat rijst, soms pap, geen ontbijt. Begin oktober werd het eten veel beter. Aan medicijnen en brandhout was groot gebrek. Elektriciteit, water en voedselaanvoer werden door de pemoeda's verschillende malen afgesneden. Eind september werden 450 vrouwen en kinderen door de RAPWI via Semarang naar Soerabaja geëvacueerd. De andere vrouwen en kinderen werden eind november naar Semarang gebracht, begin december was de evacuatie voltooid.
Commandant: Yamada
Kampleiding: mw. J. Eichelberg-Koppelaar
Literatuur: Wendelaar Bonga, D., Eight prison camps. A Dutch family in Japanese Java (Athens 1996)
Lenderink-Talsma, E., Vierduizend mensen en één koeiekop. Een waargebeurd verhaal van een familie in het Jappenkamp (Amsterdam 1993)

Geïnterneerden: mannen; vrouwen en kinderen
Aantal geïnterneerden: 1.300
Aantal doden: 2
Informatie: Begin december 1945 was kamp Banjoebiroe 10, dat bestond uit de gevangenis, enkele barakken en een aantal officierswoningen van het militair kampement, door Britse troepen naar Semarang ontruimd. Later die maand ging de gevangenis als republikeins kamp fungeren. In de cellenblokken werden vrouwen en kinderen, later ook jongens en mannen, uit Oengaran, Soerakarta en Salatiga ondergebracht. Het kamp was overvol. Men sliep op houten vlonders. De voeding bestond uit rijstepap met groente, twee maal per dag. Provisorische latrines moesten voorzien in het tekort aan sanitair. Men beschikte over elektrisch licht en stromend water, medische zorg ontbrak. In juni 1946 werden de mannen, vrouwen en kinderen geëvacueerd. Zij werden per vrachtauto naar Soerakarta gebracht, vervolgens per vliegtuig naar Semarang.
Bewaking: pemoeda's; politie
Kampleiding: mw. Kruimel